owoców tego ukrytego talentu". Pod pudełkami leżał jeden z jej rysunków przedstawiających Kelly i karteczka: „To piękne. Idealnie ją uchwyciłaś. Richard". -Czyje to jest? - zapytała dziewczynka, podskakując dookoła z niecierpliwości. -Na tej karteczce jest napisane, że pudełko z góry jest dla ciebie. Rozwiązała wstążkę i podała karton Kelly, która natychmiast opadła na dywan. Gdy je otworzyła, aż pisnęła z zachwytu. W środku były kolorowe koraliki, brokat do ich dekorowania, kredki i pisaki, farby wodne, papier. - To od tatusia - wyjaśniła Laura, a Kelly podniosła na nią wzrok i uśmiechnęła się promiennie. Laura też się uśmiechnęła. Richard przeprosił córkę w jedyny, dostępny mu w tej chwili sposób. Kelly zapytała, czy może wypróbować prezent. Laura kiwnęła głową, poszła do jadalni, dla ochrony rozłożyła na stole stary obrus i przyniosła dziewczynce wodę do malowania farbami. Gdy Kelly zabrała się do pracy, Laura wróciła do salonu i wbiła wzrok w pozostałe pudełka. Z westchnieniem otworzyła pierwsze z nich. Znalazła w nim papier i wszystko, co potrzebne do rysowania. Kolejne pudełko zawierało świetny zestaw akwarel, razem z paletą i pędzlami, a następne sztalugi i składane krzesełko do malowania na zewnątrz. Znalazła też kolejny liścik. „W żółtym pokoju w zachodnim skrzydle jest najlepsze światło. Z okna rozciąga się wspaniały widok na rzekę i miasteczko." Pod powiekami paliły ją łzy, w gardle ściskało. Nikt dotąd nie próbował dostrzec w niej czegoś więcej poza ładną buzią. Nikomu się nie chciało. Mimo że na ścianach jej mieszkania wisiały rysunki, Paula to nie obchodziło. Uwielbiała rysować i malować, ale zrezygnowała z tego dla rzeczy, które swego czasu uważała za ważniejsze. W sztuce znajdowała wolność, której nie dawało jej nic innego. Tworzenie działało jak silny narkotyk. Richard jej to zwrócił. - Och, ty też coś dostałaś - zawołała Kelly, które nagle znalazła się obok niej i zaglądała do pudełek. Laura spojrzała na ciemnowłosą dziewczynkę i pogłaskała ją po głowie. - Czyż to nie cudowne? Będziemy musiały znaleźć sobie jakieś specjalne miejsce na pracownię, prawda? Kelly przytaknęła, a potem pobiegła do jadalni, żeby skończyć swoje dzieło. Laura usiadła na sofie i położyła sobie na kolanach zestaw do rysowania. Chciałaby podziękować Richardowi, ale wiedziała, że jej nie wpuści do pokoju. Zresztą miała jeszcze tyle rzeczy do zrobienia. Gdy Kelly skończyła pierwszy obrazek, Laura z dumą przyczepiła go do drzwi lodówki. Następnie przygotowała dziewczynce kąpiel. Po kąpieli i po przeczytaniu bajki ułożyła Kelly do snu. Zastanawiała się, co teraz robi Richard. Nie rozmawiała z nim od zeszłej nocy. Zachowywał się tak, jakby ujawnił wczoraj zbyt wiele, a teraz wznosił barierę. A jednak dał jej taki wspaniały prezent. To skomplikowany człowiek, pomyślała. Wzięła szybki prysznic, przebrała się w piżamę oraz szlafrok i zeszła na dół, podekscytowana perspektywą wypróbowania