Usłyszał głośny dźwięk, jakby ktoś otwierał butelkę, a potem poczuł palący ból w piersi. Dotknął tego miejsca, a potem cofnął rękę, czując, że jest mokra. Krew! Jezu Chryste! Kate! Czując, że odpływa, spojrzał jeszcze raz na nieznajomego. Ten tylko się uśmiechnął. Języczek ognia raz jeszcze liznął powietrze. ROZDZIAŁ PIĘĆDZIESIĄTY ÓSMY Kate z trudem uniosła powieki. Czuła dudnienie w skroniach, oczy ją paliły. Rozejrzała się dookoła, zupełnie zdezorientowana. A potem sobie przypomniała. Zdrada Richarda. Straszna wizyta Nicka. Strzelba, którą wciąż ściskała w rękach. Dudnienie w głowie stało się głośniejsze i bardziej natarczywe. Dopiero po chwili zrozumiała, że ktoś dobija się do drzwi. Usiadła więc, opierając się ręką o podłogę. Powoli wstała, krzywiąc się z bólu, który czuła w mięśniach i stawach. Cała była obolała po nocy spędzonej na drewnianej podłodze. – Już idę! – krzyknęła, patrząc na zegarek. Kto, do diabła, mógł tu przyjść tak wcześnie? Wiedziała, że to nie Richard. Po pierwsze ma swój klucz. Po drugie – nie ośmieliłby się wrócić. Emma poruszyła się, ale się nie obudziła. Bogu dzięki. Zaraz odprawi tego natręta i zrobi sobie mocnej kawy. Może wtedy jakoś się pozbiera. Podeszła do drzwi i wyjrzała na zewnątrz. Dostrzegła dwóch nieznajomych. Obaj mieli na sobie marynarki i ciemne okulary, niczym czarne charaktery z marnego kryminału. Uchyliła drzwi, nie otwierając łańcucha. – Słucham panów? – Pani Ryan? – Tak, to ja. – Policja. – Mężczyzna, który stał po jej prawej stronie, pokazał odznakę. – Jestem inspektor Owens, a to inspektor Dober. Możemy zająć pani chwilę czasu? Kate patrzyła to na jednego, to na drugiego, czując, że serce podchodzi jej do gardła. – O co chodzi? – Możemy wejść? Potrząsnęła głową. – Nie, dopóki się nie dowiem, o co chodzi. Mężczyźni spojrzeli po sobie. – Pani Ryan, czy może nam pani powiedzieć, gdzie jest pani mąż? Pół godziny później Kate była już w drodze do kostnicy, by zidentyfikować zwłoki Richarda. Siedziała cicho na tylnym siedzeniu policyjnego forda, trzymając zaciśnięte ręce na podołku. Emmą zajęła się sąsiadka. Tylko spojrzała na Kate i natychmiast zgodziła się zostać z małą. Kate wyjrzała za okno. Patrzyła na mijane miejsca tak, jakby nagle znalazła się na innej planecie. Starała się jakoś trzymać. Nie chciała płakać, chociaż wciąż trudno jej było uwierzyć w to, co usłyszała. Policjanci powiedzieli jej, że wygląda to na mord rabunkowy. Zginął portfel Richarda, a także jego zegarek i obrączka. Jej męża znaleziono niedaleko samochodu, z telefonem komórkowym w zaciśniętej ręce. Strzelano do niego dwukrotnie z niewielkiej odległości. Policjanci przepytali ją dokładnie, kiedy ostatni raz widziała Richarda,